metoda mckenziego

Mechanical Diagnosis and Therapy (MDT) – metoda fizjoterapeutyczna stworzona przez fizjoterapeutę Robina McKenziego, przeznaczona do badania, leczenia i profilaktyki bólów kręgosłupa. W ostatnich latach zastosowanie metody zostało rozszerzone o stawy obwodowe.

Metoda McKenzie (MDT) przeznaczona głównie dla osób cierpiących na bóle oraz schorzenia związane z kręgosłupem, jest to oparta na dowodach naukowych, metoda  biomechanicznego badania i leczenia zaburzeń mechaniki kręgosłupa, oraz zespołów bólowych, oraz schorzeń stawów obwodowych i kończyn, spowodowanych zaburzeniem mechaniki. Metoda McKenziego jest metodą fizjoterapeutyczną. Najczęściej stosowana w dyskopatii (zarówno w stanie ostrym jak i przewlekłym). Metoda sprawdza się także w innych zaburzeniach mechaniki. Metoda zawiera część diagnostyczną i terapeutyczną. Po ustąpieniu objawów - koncentruje się na profilaktyce. Wartość diagnostyczna metody McKenziego została w pełni potwierdzona, licznymi badaniami naukowymi. Ze względu na wysoką skuteczność i powtarzalność wyników części diagnostycznej metody McKenziego, jej stosowanie jako pierwszej, wydaje się być celowe dla określenia przyczyn dolegliwości. Metoda McKenziego sprawdza się w sytuacjach, w których inne metody fizjoterapeutyczne nie mają zbyt wiele do zaoferowania - np.: skolioza reflektoryczna, kręcz karku (mogą wystąpić w przebiegu dyskopatii). Istotą metody jest to, że pozwala ona wielu Pacjentom, samodzielnie, po odpowiednim wyedukowaniu, radzić sobie z bólem.

metoda PNF

Metoda PNF jest metodą przyjazną dla pacjenta. Oparta jest na bezbolesnej pracy, wykorzystującej silne odcinki ciała i umiejętności chorego do ułatwiania reedukacji utraconych funkcji. Cechuje ją wysoki poziom bezpieczeństwa terapii wynikający z integracji zabiegu z diagnostyką oraz możliwość pracy z chorym na każdym poziomie dysfunkcji. Obejmuje to zabezpieczenie terapią wszelkich funkcji od ruchowych do wegetatywnych.

Zaletą tej metody jest wysoki poziom edukacji pacjenta, oparty na współuczestnictwie w planowaniu terapii oraz kontynuacji ćwiczeń w formie programu domowego. Najważniejszą jednak zaletą PNF jest duża efektywność prowadzonej terapii.

kinesiotaping

Kinesiotaping -  metoda ta polega na aplikacji na ciele, w ściśle określony sposób, specjalistycznego elastycznego plastra. Nalepiony plaster jest źródłem bodźców wyłącznie mechanicznych (nie jest nasączony żadnym lekiem) i w zależności od rodzaju plastra, sposobu i miejsca aplikacji, ma różnorakie oddziaływanie.

Najważniejsze zastosowanie Kinesiotapingu:

• bóle kręgosłupa
• bóle kolan (np. dolegliwości ze strony stawu rzepkowo-udowego,”kolano skoczka”)
• dolegliwości bólowe barku, zapalenia pochewek ścięgnistych (np. w okolicy nadgarstka)
• bolesność okolic przyczepów (np. „ łokieć tenisisty” , „łokieć golfisty”, „ostroga piętowa”)
• stan po skręceniach i zwichnięciach stawów, paluch koślawy (Hallux valgus)
• dolegliwości ze strony ścięgna Achillesa
• obrzęki, niestabilność stawów, uszkodzenia mięśni, więzadeł
• poprawa propriocepcji (lepsza stabilizacja i koordynacja)
• usprawnienie procesów gojenia po urazach i operacjach (np. po rekonstrukcji więzadeł krzyżowych, lub szyciu ścięgna Achillesa)
• podniesienie sprawności i wydolności a także zmniejszenie ryzyka kontuzji, podczas uprawiania sportu
• korekcja wad postawy (np. skolioza)
• blizny, krwiaki
• wskazania do drenażu limfatycznego - zaburzenia krążenia